‍7.යළි නිවැරදි කළ නොහැකි වරදකි එ‍ය.......... (පළමු කොටස)

සින්ඩරෙල්ලාට කාලෙකින් බ්ලොග් එකක් ලියන්න අඩවිය පැත්තෙ එන්නත් බැරි වුණා.ලියන්න හොද අදහසක් හිතට ආවෙ නෑ වගේම ඒකට සුදුසු වටපිටාවක් තිබ්බෙත් නෑනේ.ඉතින් ඔහේ ජීවිතෙ ගෙවිලා ගියා.ඒ අස්සෙ පොඩි කාලේ ඉදන් තිබ්බ ආසවකුත් ඉෂ්ඨ කරගන්න සින්ඩරෙල්ලට පුලුවන් වුන.ඒ තම පවුලෙ කට්ටියත් එක්ක "නුවර" ගිහින්,දවස දෙකක් තුනක් නැවතිලා ඉදල හොද නිවාඩුවක් ගත කරන එක.දැන් ඒ ආසාවත් ඉෂ්ඨ වුණා.ඒ වගෙම හිතේ තිබ්බ ලොකූ බරකින් අද නිදහස් වුනා.ඒ කියන්නෙ A/L Exam එකේ අන්තිම Subject එකත් අද ලියලා දැම්මා.Common General Test එක හෙවත් සාමාන්‍ය පොදු පරීක්ෂණය.
දැන් ඉතින් ආයෙමත් දිගටම ලියන්නයි බලපොරොත්තුව!

ලියන්න දේකුත් නැතුව දහ අතේ කල්පනා කර කර ඉන්නකොට අහම්බෙන් වගේ මට මතක් වුණා ලියන්න දෙයක්.සින්ඩරෙල්ලගෙ ජීවිතේ සැබෑ අත්දැකීමක් වගේ යමක් හිතන්න පොළඹවපු සිදුවීමක්.ඇත්තටම කිව්වොත් ඒක අහිමිවීමක්!සින්ඩරෙල්ලා පණටත් වදා අදරෙ කරපු කෙනෙක් එක පොඩි අතපසුවීමක් නිසා සදහටම වෙන්වුණු හැටි මේ කියන්න යන්නෙ.මතක් කරන්නත් අකමැති වුණත් කාටත් දෙයක් හිතන්න ඉතුරු කරන නිසා දුකින් වුනත් ඒ කදුලු කතාව දිග අරින්නම්.මේක මට වගේම ඔයලටත් හොද පාඩමක් වේවි.

මම පොඩි කාලෙ ඉදලම ගොඩාක් ආදරේ කළා සත්තුන්ට.බල්ලො,බළල්ලු,ලේන්නු,කුරුල්ලො......... ඔය වගෙ හැම සතාටම.ඒ අතරින් බලු පැටවුන්ට තමයි ගොඩක්ම ආදරේ.මම පොඩි කාලෙත් මට තිබුණෙ පුදුම ආසාවල්.මම ඉල්ලන දේවල් මට ගෙනත් දෙන්න තාත්තට පුළුවන්කමක් තිබ්බෙ නෑ කොහෙත්ම!ඒ නැති බැරි කමක් හින්දා නම් නෙවෙයි.

"අනේ තාත්තේ!මට ගෙනත් දෙන්නකො ෆාම් එකෙන් හාවෙක්!
"හාවෙක්??පිස්සුද ලමයො!ඔය ඉන්න රොත්ත මදිවටද??"
(තාත්තා එහෙම කියන්නේ ඔය කාලේ වෙනකොටත් අපේ ගෙදර බලු පැටව් බර ගානක් හිටපු හින්දා)
ඒත් පරාජය භාර ගන්න මම සූදනම් නෑ.
"හරි,කමක් නෑ.එහෙනම් කෙනෙක් හරි වටුවෙක් හරි.නැත්තන් කුකුල් පැටියෙක්,එලු පැටියෙක්,හරක් පැටියෙක් වුනත් කමක් නෑ."
"පිස්සු නැතිව ඉන්න.නැති ලෙඩ දාගන්න හදන්නෙ.අන්තිමේ මට තමා එවුන්ගෙ වැඩත් කරන්න වෙන්නෙ"
නිතර දෙවේලේ ඔය ටික වුණත් ඒකේ ඉවරයක් තිබුණේ නෑ.මගේ ඔය ඉල්ලීම් වලට අම්මාගෙන්වත් කිසිම එකක් තිබුණේ නෑ.ඒක පුද්ගල සටනක් තමා තනිකර ගෙනිච්චෙ.

අන්තිමේ මගේ වදෙන් බේරෙන්නම බැරි තැන අම්මයි තාත්තගෙයි කැමත්ත ලැබුණා.

මොකටද දන්නවද???

අම්මාගේ යාලුවෙක්ගෙ පුතෙක්ගෙන් Sword Fishලා වගයක් ගෙනත් දුන්නා.මාළු ටැන්කියක් කරන්න කියල ඕනෙම නම්.
මොනව කරන්නද??

වෙලාවෙ හැටියට,නෑ නෑ.ආසාවෙ හැටියට ඒකත් නරක නෑ.අල්ලන්න අතගාන්න බැරි වුණත් අවුලක්ම නෑ.උන්ට කෑම දාන එකේම තියෙන ජොලිය කොච්චරද??
එහෙම හිතල ඒ දවස් වල සෑහීමට පත් වෙන්න සිද්ධ වුණා.ඒ කාලේ ඉතින් පොඩියිනේ! :ඩී

හැබැයි කාලයක් ගියත් පරණ පිස්සුව නම් හොද වුණේ නෑ.ලොකු වෙනකොට හරක්,එලුවො හදන අදහස හිතින් අත් ඇරගත්තත්,බල්ලොන්ට,පූසොන්ට,හාවොන්ට තිබ්බ ආසාව නම් එහෙමම තිබ්බා.(ඔය අතරට අලුත් ආසාවල් වුණා.හරියට රට මීයො(උන්ට හැබැයි කාලයක් ගියත් පරණ පිස්සුව නම් හොද වුණේ නෑ.ලොකු වෙනකොට හරක්,එලුවො හදන අදහස හිතින් අත් ඇරගත්තත්,බල්ලොන්ට,පූසොන්ට,හාවොන්ට තිබ්බ ආසාව නම් එහෙමම තිබ්බා.(ඔය අතරට අලුත් ආසාවල් වුණා.හරියට රට මීයො(උන්ට Guinea pigs කියලත් කියනවා),සුදු මීයෝ වගේ කට්ටියත් මගේ list එකට add වුණා.

කොහොමින් කොහොම හරි කාලේ ගෙවුණා.හැම සතියෙම Hit Ad එක අරන් ඒකේ මුලටම පෙරලලා DOGS,CATS,PETS Page කියන එක බලන එක මගේ පුරුද්දක් වෙලයි තිබුණේ.ඒකෙ හැමදාම විකුණන්න දාලා තියෙනවා ලස්සන ලස්සන හොද Pedigrees වල බලු පැටව්,Persian පූසො,imported car,malaysian goats එක එක ජාති.
ඔහොම ඉන්නකොට,මීට මාස තුන හතරකට කලින් මට දකින්න ලැබුණා......... ඒ තරම් කල් මම ආස කරපු දෙයක්.රට මීයො!Guinea Pigs for sale advertisement කියල එකක් දාලා තිබුණා.විකුණන්න තිබුණේ පිළියන්දල පැත්තේ තැනක.

ඔන්න ඉතින් යටපත් වෙලා තිබුණු ආසාවක් ආයෙත් උඩට ආවා.දැන් හිතේ වැඩ කරන්නෙම කොහොමහරි රට මීයෙක් ගන්න විදිහක්.Add එකත් කපලා අතේ තියාගෙන කල්පනා කරනවා.කොහොමත් පිළියන්දල ගිහින් නැති කරදරයක් ගෙදර අරන් එන්න තරන් අපේ තාත්තාට පිස්සු නැති බව මම නොදන්නවා නෙවේනෙ.ඒ අතරේම අරයාටත් add එක පෙන්නලා ආසාව කිව්වා.අන්න එතකොට තමයි පොටක් පෑදුනේ.එයාගෙන් තමා මට රට මීයෙක් මේ අවටින් ගන්න පුලුවන් තැනක් ගැන ඔත්තුවක් ලැබුනෙ.
"මුන් මද කියන්න නම් ම්න් හරියටම දන්නේ නෑ.ඒත් අහවල් තැන කඩේ නම් කූඩුවක දාලා අමුතු සත්තු ජාතියක් ඉන්නවා.හාවෝ වගේම කන් දෙක කොට,නැට්ට නැති සත්තු ජාතියක්.මාත් ඒ දැක්කාමයි."
"වැඩේ හරි!මේ තියෙන්නෙ මට ඔන කරපු දේ!"
දැන් ඉතින් ගන්න පුලුවන් තැනකුත් ගන්නවා.ඒත් කොහොමද එකෙක් ගන්නෙ?? :ඕ

ගෙදරින් නම් කීයටවත් Permission ගන්න බෑ.
කෝකටත් කියල ඉස්සෙල්ලම ෂේප් එකේ මුට්ටියා දාල බැලුවා අම්මට.

"අනේ අම්මෙ,අර අතන අහවල් කඩේ රට මීයො ඉන්නවලු.හවසට අම්මා ටවුමට යනකොට මාවත් එක්කන් යන්නකො බලන්න.ගන්න නෙවෙයි.මොනවගේද කියල බලන්න විතරයි."
කෝකටත් කියල ඉස්සෙල්ලම ෂේප් එකේ මුට්ටියා දාල බැලුවා අම්මට.
'අනේ අම්මෙ,අර අතන අහවල් කඩේ රට මීයො ඉන්නවලු.හවසට අම්මා ටවුමට යනකොට මාවත් එක්කන් යන්නකො බලන්න.ගන්න නෙවෙයි.මොනවගේද කියල බලන්න විතරයි."
"මීයො??ඈයියා!මොනවා බලන්නද?මට නම් මතක් කරනකොටත් හිරිකිතයි.මට අප්පිරියම ජාතියක් තමා ඔය මීයො.කතා කරන්න එපා!මේ පැත්ත පලාතේ ගෙනාවොත් මී බේත් ටිකක් තම්යි දෙන්නෙ මම".

ම්ම්හ්!!Mission Failed!අම්මා නොදන්නවය දූ පොඩ්ඩගෙ තරම.බලන්න එක්කන් ගියොත් එකෙක් අරගෙනම තමයි පස්ස බලන්නෙ කියල අම්මා හොදාකාරවම දන්නවනෙ.ඉතින් මාව ඒ පැත්ත පලාතෙ එක්කගෙන නොයන්න තරම් අම්මා ප්‍රවේසම් වුනා.

එහෙනම් මන් හවසට තනියම ගිහින් බලලා එන්නද??"
"අරහෙ මෙහෙ රස්තියාදු ගහන්නෙ නැතුව මෙන්න මේ ගෙදරට වෙලා පොතක් පතක් බලා ගන්න."
ම්ම්හ්!ඒ වැඩෙත් හරි ගියේ නෑ!

හහ්!මට ඕනෙ නෑ කවුරුත් ගෙනත් දෙන්න.මගේ වැඩ මමම කරගන්නම්කො!මම පෙන්නන්නම්කො එකෙක් ගෙනත්ම.
එතකොට මීයා දැකලා අම්මට Heart Attack හැදෙයි.
ඔය වචන ටික මගේ කටින් පිට වුනේ නෑ.හිතේ සටහන් වුනා විතරයි.
ඒ මගේ හිතුවක්කාරකම.
පොඩි කාලේ ඉදලම මට දෙයක් ඕනේ කියල හිතුනොත් එක අරගෙනම තමයි පස්ස බලන්නෙ.
ඇත්තටම ඒක නරක පුරුද්දක්.
ඒත් මොකක් කරන්නද?ඒ මගේ හැටිනෙ!
ඔන්න ඉතින් කොහොම හරි මාත් තදින්ම හිතාගත්තා මම තනියෙම හරි ගිහින් එකෙක් අරන් එනවමයි කියල.මන් අරයටත් මගේ අදහස කිව්වා.
එයත් සත්තුන්ට ආදරේ නිසාත්,රට මීයෙක් බලා ගන්න එයාට තිබුනු කැමත්ත නිසාත් එයත් කැමැත්ත දුන්නා.
ඔන්න ඉතින් මාත් හවස් වෙලා දඩ බඩ ගාලා ලෑස්ති වුනා.
ඔන්න මන් දැන් රට මීයෙක් ගේන්නයි යන්නෙ! :)
හ්ම්ම්!අද ගොඩාක් වෙලා ලිව්වනේ.දැන් රෑත් වෙලා.කතාවෙ ඉතුරු ටික හෙට කියන්නම්.එතකම් ඉවසන් ඉන්නකො!


මතු සම්බන්ධයි!(To be continued)